دکتر سعید احتشامی در گفتگو با روابط عمومی سازمان جهاد علوم پزشکی تهران از ضرورت ورود صنعت هوایی به خدمات روانشناختی می گوید:

روانشناسی هوانوردی انطباق شخص با شرایط موجود در آن سازمان می باشد که به بهترین بهترین وجه بتواند با آن شرایط  کنار بیاد و کارش را انجام بدهد.

مثلاً شخصی که  مشکل خاصی ندارد استخدام می شود ولی اگر یک مشکلی بعدا در طول زندگی وی چه مشکل خانوادگی باشد یا مشکل اجتماعی یا هر مشکلی پیش بیاید بتوانیم کمکش کنیم.

لازم است کلینیک‌ سلامت روان رسا وابسته به جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران به ایرلاین ها و  جاهایی که مدارس پرواز دارند معرفی شود.ما الان خیلی مدارس پروازی داریم که اینها هم نیاز دارند که این کلینیک را بشناسند که اگر شخصی مشکلی داشت مشکلش از همان ابتدا حل بشود چون اگر بخواهد با مشکل حل نشده اش وارد این صنعت بشود مطمئنا رد می‌شود.

شخص هزینه های زیادی می‌کند و مدرسه پرواز می‌رود اما با توجه به مشکلاتی که دارد و خودش هم از آن بی اطلاع است در طول آموزش و با توجه به عدم بررسی وضعیت سلامت روان ایشان در فرایند جذب یک سازمان یا سیستم هوانوردی رد می شود.

بنابراین بهتر است که از همان ابتدا این همکاری و این کلینیک ها مشخص باشند و به مدارس پروازی و ایرلاینها معرفی شوند.

یک خلبان علاوه بر اینکه در حوزه کاری خودش فعالیت می‌کند حوزه خانوادگی و غیر شغلی هم دارد که مربوط به خانواده و اجتماع خودش است. خیلی از مسائل روانشناسی می‌تواند روی آن شخص تاثیر بگذارد و آن تاثیر ممکن‌است در عملکرد کاری شخص خودش را نشان‌ بدهد بنابراین یک روانشناس هوانوردی خیلی از این بابت می‌تواند کمک کند تا بتواند یک توازنی بین  مسائل اجتماعی و خانوادگی و مسائل شغلی ایجاد کند و این توازن در جهت بهبود کار آن خلبان در مسیر فعالیتی که انجام می‌دهد کمک کند.

مسلماً خلبانی که مشکل خانوادگی دارد یا خلبانی که مشکل اجتماعی دارد یا در محل کارش با مسئولین بالا دست خودش مشکل دارد از نظر ذهنی بسیار درگیر است و نمی‌تواند پرواز خوبی داشته باشد. مسلماً وقتی درگیری ذهنی داشته باشد از نظر روانی هم نمی‌تواند عملکرد خوبی داشته باشد. بنده بارها ذکر کرده ام که ما توی هر ایرلاینی یا جاهایی که با انسان در ارتباط هستیم نیاز به یک روانشناس داریم. این روانشناس ترجیحاً باید روانشناسی باشد که در زمینه هوانوردی کار کرده باشد.

بنابراین به نظر من ما نیاز داریم که روانشناسان پرواز رو یا تربیت کنیم یا از افرادی که در این عرصه کار کردند استفاده کنیم.

روانشناس های ما که در این زمینه هوانوردی کار نکردند ممکن است بتوانند مشکلات اجتماعی و خانوادگی رو حل کنند ولی ارتباطش با شغل را نمی‌توانند پوشش بدهند. بنابراین وجود کلینیک‌های روانشناسی هوانوردی یا روانشناسان هوانوردی که در زمینه هوانوردی کار کردند بسیار لازم هست که به نظر من یا باید توسط افرادی که در این زمینه کار کردن یا شخصی که خودش در عرصه هوانوردی در حال فعالیت هست تربیت شوند.

نقش روانشناسی در گزینش پرسنل هوانوردی و بهسازی نیروی انسانی از همان ابتدای گزینش برای افرادی که در عرصه هوانوردی وارد میشوند بسیار مهم است. من خودم شخصاً با سال‌ها تجربه در استخدام خلبان و کرو پروازی ارتش اهمیت زیادی به مسائل روانشناختی می دهم. باید در استخدام ها تست‌های روانشناسی سختگیرانه‌ای بگیریم و به هیچ وجه از این مسأله کوتاه نیاییم چون مسائل فرهنگی و تربیتی مسائلی هستند که بعضی موقع‌ها در شخص نهادینه میشوند و ما در طول کار شخص در ایرلاین یا در آن صنعتی که وارد میشود فرصت این را نداریم که بخواهیم شخصیت شخص را عوض کنیم یا تغییر در آن ایجاد کنیم و یا آموزش بدهیم اما بعد از استخدام باز هم ما آموزش‌هایی داریم برای اینکه شخص را در واقع با شرایط موجود تطبیق بدهیم و با شرایط آن ایرلاین یا آن سازمانی که در آن کار می‌کند راحت‌تر کنار بیاد.